Ne yalan söyleyim,
Elleri ceplerinde adamlara özendim kışın.
Burunları kıpkırmızı adamlara özendim,
Uzun paltolu adamlara özendim.
Elimi hissetmedim bazen,
Hissetmek istemedim gözlerimi.
Kendimi sevmedim genelde,
Sevdiremedim de tabiki.
Öylesine kahve içtim,
Ağzımda daha çok acı.
Ne yalan söyleyim,
Zayıflıktan çenem titrerdi,
Halen de titrer üşüyünce.
Ağlayınca titrer.
Acıyı sevdim ben,
Ateşi sevdim,
Karanlıkta bir el aramayı,
Aydınlıkta elimden tutulmasından daha çok.
Yerde boylu boyunca yatmayı sevdim,
Kemiklerim batıyor.
Eren Bilgiç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder