Bulutlu yaz

Hani o yaz üşümüştük
Rüzgar boğuldu sen büyüdün mısralar büyüdü
Gözlerin uyudu ben duydum ağzımdan tütün misali soğuk
Yorgan buruktu hani o yaz tırnakların kısa
Kestaneci üşüdü kestaneler üşüdü
Hani gözlerin ışıdı o yaz donuk çoraplar ağladı
Sonra biz vardık uzun yollar boyu
Biz vardık sobalar boyu
Sonra yine siz kaldık
Üşümüştük ruju kadar orospuların
Hani o yaz sen güldün ölüm adına
Yanık lastik kokusu güldün
Yarım bıraktım yemekleri sen ağla bütün
Sen ağla hep üşüdüm
Hani o yaz sen güldün

Oysa oysaların adına buydu gözlerin
Ve gök bayıldı o yaz sen güldün
Bendeki yarımlıklar hep üşüdü ardından
Ardından birtakım sözlerin ışıkların dokunuşların
Elimden tuttu sesi çatlamış dilsizler
Elimden tuttu tanyerinde bensizler
Onlarda büyüdüğüm kadar dağıldım
Toprağa dağıldım düştüğüm göklerin
Adı olmayan tarihlerin yaşına dağıldım
Hani o yaz sen güldün dişlerini batıra batıra
Ulaşamadığım kızgın kor alev yalınlığına
Çukurluklar yaratarak yurdumun dört bir yanına
Yağmurlar yağdı birlikte az miktarda
Islandım ıslanalı ıslanmaların duruluğuna
Sen ağla hep üşüdüm
Hani o yaz sen güldün

İmzası kalır o yağmurların çocuklarımda
Olsun varsın saçların da kalsın
Yeter ki o yaz sen güldün
Keşke o yaz yalnız varsın

                                                 Eren Bilgiç