O boş bıraktığın adımlarını yerlice
Ve biraz toprağını anımsıyorum
Titriyorum korkaklarla
Bi yüzüme mi vuruversem
Yokluğunu filan da
Köşe başlarını umursuyorum
Kuşların ötüşlerinden hallice
Jakoben geliyor mutluluklar
Ölüler varken uzaktalar oysa
Olmayınca sus bakma sus
Ne zavallıca aynı derede
İki kere boğulma isteği
Dilenciye öğüt vermek
Ve belli günlerde sevinmek
Oralarda bulduklarımdan aşırdım
Zenginlerden ve vicdanımın el verdiğince gerek gördüklerimden
Fakire vermedim sen de vur durma vur
Gözümün içinden kaçırdığım
Boşver unut duyma bunu
Eren Bilgiç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder