Özünü sorduğum tek sen
Gerçeklik kadar yalan
Ve gerçeklik kadar sararmada
Dişini öptüğün nadir yıldızlar olur
Geceleri güldüğün yorganlar evreni
Onu ver işte bana son yaz günleri
Kokusu ayrı kararmada
Karne ile sevgi alınan günler
Özünü gördüğüm tek ben
Sarısı nasır tutmuşumdur
Elini belini umutlarcasına
Ölümü yakın bulmuşumdur
Şiirimin miladı ulaşılmaz yokluğum
Nasıl da yakında toprak uçlarım
Uzanmak istediğin kere yakın
Uzanmak istediğim yere yakın
Uzanmak istediğim
Yarısı cümlemin
İnsanın acıyası gelmiyor kırıldıkça
Aynalar düşer göklere
Acıyor insan aynalar
Düşüyor göklere
Acıyor aynalar
Üşüyor göklere
İnsanın yaşayası gelmiyor
Eren Bilgiç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder